Rozdział 9: Koniec podróży

- Juvia przeprasza. Juvia już idzie – powiedziała gdy już skończyli się całować. Otworzyła szklane drzwi przedziału i wybiegła. Gray wyciągnął rękę, jakby to mogło ją zatrzymać. Po chwili znów ją schował, mając nadzieję, że nikt tego nie zauważył, jednak był w błędzie. Natsu i Happy chichotali, zasłaniając usta rękoma.

- To takie romantyczne – powiedziała całkiem szczerze Erza. 

- Aye! – dodał Happy, nie przestając się śmiać. 

Gray usiadł znów na podłodze, i zakręcił butelką. Wypadło na Lucy.

- Pytanie – powiedziała.

- Co czujesz do Natsu? – zapytał.

Natsu, uprzednio walnięty przez Erzę wstał, jak gdyby na komendę i patrzył ciekawie w Lucy.

- No... ja... – zaczęła nerwowo rozglądać się po pomieszczeniu, aż w końcu powiedziała: - Czuję do niego... to co... do nakama.

Gray spojrzał na nią podejrzliwie. Proszę, niech nic nie mówi, pomyślała Lucy. Chłopak westchnął i powiedział:

- Dobra, niech będzie...

Lucy zakręciła butelką. Kręciła się, i kręciła, aż w końcu zatrzymała się na Hitomi.

- Eee... pytanie.

Lucy pomyślała chwilę.

- Gdybyś przed śmiercią mogła porozmawiać z tylko jedną osobą, kto by to był?

- Aki – odpowiedziała bez namysłu. – Przyjaźnimy się odkąd pamiętam. 

Hitomi zakręciła butelką. Wypadło na Happy’ego. 

- Koty też grają? – zapytała, aby się upewnić.

- Aye! – wykrzyknął kot. – Chcę wyzwanie!

- Mmm... okej... – zastanowiła się przez chwilę. Porozglądała się po przedziale, aż w końcu wpadła na pomysł: - Ugryź w palec Natsu.

Lucy zaśmiała się pod nosem.

- Lucy jest dla mnie okrutna! – powiedział Happy płacząc.

- Ja NIC nie zrobiłam! – wykrzyknęła oburzona dziewczyna.

Happy otarł łzy i podszedł do wyciągniętej ręki Natsu. Otworzył usta, i ugryzł jeden palec.

- Ty wiesz, że jesteś podobny w smaku do ryby? – zapytał zadowolony i  zaczął ssać palec chłopaka.

- HAPPY! – wykrzyknął chłopak, próbując pozbyć się kota.

Lucy znów się zaśmiała.

- Lucy, mogłabyś popracować nad swoją kulturą – pouczył ją kot.

- To ty jesz palec Natsu!  

Happy zakręcił butelką z szerokim uśmiechem. 

- Wyzwanie! – powiedział Natsu, na którego wypadło.

- Pójdź do przedziału obok i zapytaj, czy mają majonez.

Chłopak wstał i szczęśliwy podszedł do sąsiedniego przedziału. Wszyscy nasłuchiwali uważnie.

- Macie może majonez? – zapytał.

- Trzymaj, chłopcze – usłyszeli dość głośny męski głos.

Natsu wrócił do przedziału z majonezem i dziwnym wyrazem twarzy. Usiadł na podłodze i zakręcił butelką, która zatrzymała się na Erzy.

- Hmm... niech będzie wyzwanie.

- WALCZ ZE MNĄ! – wykrzyknął chłopak podnosząc się na nogi.

Erza westchnęła popatrzyła na chłopaka. Zanim cokolwiek zdążył zrobić, dziewczyna walnęła go  w twarz, czym wygrała. Zakręciła butelką. Znów Gray.

- Pytanie – powiedział, w obawie przed kolejnym wyzwaniem.

- Za co cenisz Juvię?

- Za nic! – krzyknął Gray. – Nie lubię jej!

- Każdy ci wierzy – dodał Natsu ironicznie, czym zaczął kolejną kłótnie.

- Zamknij się, gadzie!

Hitomi miała już ich dość. Podeszła do obojga i wbiła im pazury w karki. Oboje jęknęli z bólu i zaprzestali bitwę.

- Jakbym widziała drugą Erzę – szepnęła Wendy do Carli.

- Aye... – potwierdził podsłuchiwacz Happy.

- Gramy dalej? – zapytał Gray, masując sobie szyję.

Wszyscy zgodnie pokiwali głowami. Gray zakręcił butelkę i znów wypadł Natsu. 

- Wyzwanie.

Chłopak przez chwilę zastanowił się i powiedział:

- Pochwal najbrzydszą rzecz u Lucy.

- Mam powiedzieć, że to co mi się w niej nie podoba jest fajne? – zapytał dla upewnienia.

Gray kiwnął głową na potwierdzenie.

- Masz ładny głos – powiedział bez zastanowienia Natsu patrząc na dziewczynę.

Happy wybuchnął śmiechem, a oburzona Lucy patrzyła na nich groźnie. 

Aki wyjrzał przez  okno.

- Już jesteśmy na miejscu – powiedział i wyszedł z przedziału, a za nim reszta. – Jesteśmy... tu – wyjął mapę i wskazał palcem na miejsce, położone obok lasu. 

- Ale się NAPALIŁEM! – wykrzyknął zadowolony Natsu.

Hitomi obejrzała się za siebie, wyczuwając czyjeś spojrzenie na swoich plecach. Nikogo nie było, jednak wolała się upewnić.